بازار جهانی بیمه سلامت در سال های اخیر با نرخ رشد کاهشی روبرو بوده است؛ از 9 درصد در 2014-2015 به 6-7 درصد در سال های بعد رسیده است. گزارش فوربس 2019 نیز به این موضوع اشاره کرده و دلیل این کاهش را استفاده محدود از راه‌حل های دیجیتالی دانست. اما همین راه‌حل ها می توانند این بازار را متحول کنند.

در حال حاضر با فناوری‌های آینده‌نگر مانند حسگرهای سلامت شخصی در درجه بالینی، کیت‌های خانگی توالی یاب ژنوم و هوش مصنوعی، مراقبت‌های بهداشتی در حال دریافت تغییرات اساسی است که دسترسی به مراقبت با کیفیت را همگانی می‌کند. صنعت بیمه سلامت نیز می تواند بر روی این امواج مدرنیزه شدن سوار شود تا بازار بیمه سلامت را دوباره در عصر سلامت دیجیتال جای دهد.

اما از آنجایی که این راه‌حل‌ها چشم‌انداز را بیشتر بر اطلاعات داده‌ها متمرکز می‌کنند، مسائل جدید در مورد حریم خصوصی و اینکه آیا سیستم‌های بیمه جدیدی که فناوری‌ها به ایجاد آن کمک می‌کنند، برای تبعیض علیه بیماران مورد استفاده قرار خواهند گرفت یا خیر. ما در این مقاله به بررسی این جنبه ها و بیشتر در مورد تأثیر سلامت دیجیتال بر بیمه سلامت می پردازیم.

1. بهداشت و درمان در حال جهانی شدن است و بیمه درمانی نیز در حال جهانی شدن است

سلامت دیجیتال به سیستم بهداشتی درمانی امکان می‌دهد واقعاً جهانی شود و به بیماران این امکان را می‌دهد که در هر کجا که هستند به خدمات سلامت دیجیتال با کیفیت دسترسی داشته باشند (به استثنای برخی محدودیت‌های حمل و نقل)، حتی اگر دفتر مرکزی شرکت‌های پشتیبان این خدمات در کشورها یا قاره‌های مختلف باشد. به عنوان مثال Atlas Biomed مستقر در بریتانیا را در نظر بگیرید. کیت های تست میکروبیوم خانگی خود را برای بیماران در کشورهای دیگر ارسال می کند.

بیمه سلامت نیز مسیر مشابهی را طی می کند. پوشش بیمه سلامت جهانی به ویژه برای کسانی که به طور منظم برای کار سفر می کنند فریبنده است. Cigna، IMG، و GeoBlue برخی از ارائه دهندگان بسیاری از چنین دسترسی جهانی شده به بیمه سلامت هستند. و برخی حتی بسته‌های تفکیک شده و بسته های پوششی کشور خود را به بهترین نحو برای نیازهای بیماران ارائه می‌دهند.

با رقابت بیشتر در این زمینه، بسته‌های بیمه جذابی برای پرداخت‌کنندگانی که می‌توانند گزینه‌های بهتری را از شرکت‌های بیمه بین‌المللی نسبت به آنچه در کشور خودشان وجود دارد، یافت میشود. این می تواند رقبای کشوری را برای نوآوری در این فضا بیشتر تشویق کند.

. شکاف بین سیستم بهداشتی درمانی عمومی و بیمه خصوصی

تفاوت‌ها در کیفیت مراقبت‌های موجود نیز می‌تواند بین انواع خدمات ملی مراقبت‌های بهداشتی و درون آن دیده شود. کشورهایی که دارای سیستم بهداشتی درمانی عمومی هستند دسترسی به مراقبت های بهداشتی اولیه را برای همه فراهم می کنند. اما هزینه نگهداری از چنین سیستمی منابع کمی برای سرمایه گذاری و پذیرش نوآوری های پزشکی گران قیمت باقی می گذارد. آن‌ها همچنین نشان می‌دهند که اجرای آن در سراسر کشور چالش برانگیز است، زیرا این سیستم نمی‌تواند همه هزینه ها از جمله هزینه برای موسسات، پرداخت کند. به عنوان مثال، این روند منجر به معاینه یک بیمار توسط یک متخصص سرطان در طی چند روز می شود، اما آن بیمار درمان دقیقی دریافت نمی کند.

در کشورهایی که دارای سیستم بیمه خصوصی هستند، بیماران در موقعیت بهتری برای دسترسی به فناوری های پیشرفته هستند. یعنی تا زمانی که آنها به اندازه کافی ثروتمند هستند و فقط افراد ممتاز با برنامه های بیمه خوب می توانند آنها را بپردازند. بنابراین چنین نابرابری های مالی می تواند منجر به پیامدهای بیولوژیکی شود. به عنوان مثال، در چنین سیستمی، فردی که به اندازه کافی ثروتمند است می‌تواند بیشتر از کسی که اینطور نیست، عمر کند؛ زیرا می‌تواند یک بافت کبد چاپ‌شده زیستی بخرد تا کبد نادرست خود را «رفع» کند و طول عمر خود را افزایش دهد.

سیستم بیمه سلامت اگر به درستی تنظیم نشود، فناوری‌های سلامت دیجیتال تنها این شکاف‌ها را افزایش خواهند داد.

3. بیمه درمانی به شدت مبتنی بر داده است

بیمه درمانی می تواند یک تجارت پرخطر باشد. سرمایه گذاری کورکورانه روی افرادی که فقط جزئیات کمی در مورد زندگی و سبک زندگی خود می دانند ممکن است برای تصمیم گیری کاملاً آگاهانه سودمند نباشد. شرکت ها می توانند برخی از جزئیات ابتدایی بیماران مانند جنسیت، سن و برخی از جزئیات اولیه سبک زندگی را به دست آورند. اما بدون پارامترهای سلامت قابل سنجش و اندازه‌گیری، ارزش سرمایه‌گذاری مورد تردید باقی می‌ماند.

به این ترتیب، داده های بیشتر می تواند به آنها در تصمیم گیری بهتر کمک کند و این با فناوری های جدید مانند حسگرهای سلامت شخصی امکان پذیر است. برخی از شرکت های بیمه قبلاً پتانسیل چنین رویکردهایی را دیدند و آنها را عملی کردند.

شرکت بیمه Oscar Health با پاداش دادن به مشتریان آمریکایی با کارت‌های هدیه آمازون برای دستیابی به اهداف روزانه‌شان که با ابزارهای پوشیدنی Fitbit اندازه‌گیری می‌شود، سبک زندگی سالم را تشویق کرد. در آلمان، حداقل شش شرکت بیمه درمانی، راه حل دیجیتال دیابت mySugr را بازپرداخت می کنند، که شامل یک برنامه متصل به مانیتورهای قند خون برای مدیریت آسان تر وضعیت بیماران است؛ و این 15 میلیون زندگی را پوشش می دهد. در اواخر سال 2019، پارلمان آلمان حتی قانون جدیدی را تصویب کرد که بازپرداخت راه‌حل‌های سلامت دیجیتال برای بیماران در بیمه سلامت قانونی را پوشش می‌دهد، که نزدیک به 90 درصد از جمعیت توسط آن بیمه شده‌اند. چنین اقداماتی می‌تواند پذیرش فناوری‌های سلامت دیجیتال را برای کمک به بیماران در مراقبت بهتر از سلامت خود با معیارهای شخصی‌سازی شده ارتقا دهد.

. انتخاب بین حریم خصوصی یا دکتر برادر بزرگ (اشاره به رمان 1984 نوشته جورج اورول)[1]

با چنین دسترسی به معیارهای سلامت شخصی، مسئله این نیست که آیا شرکت های بیمه از آنها استفاده خواهند کرد یا خیر، بلکه نحوه استفاده از آنها مهم است. هرچه اطلاعات بهداشتی بیشتری در مورد شما داشته باشند، سرمایه گذاری بهتری می توانند انجام دهند، بنابراین می توانند مراقبت های مناسب تری ارائه دهند. به عنوان مثال، اگر آزمایش ژنوم فردی نشان دهنده خطر بالای سرطان سینه باشد، یک شرکت بیمه می تواند به ماموگرافی های منظم یارانه پرداخت کند.

روی دیگر سکه این است که این رویکرد منجر به نشت حریم خصوصی و انتخاب های سبک زندگی شما می شود تا شرکت های بیمه بتوانند برنامه ها و مزایای شما را بر این اساس اصلاح کنند. آنها به ناچار نمی خواهند برای پوشش سلامت کسانی که هرگز مراقب سلامتی خود نیستند، هزینه ای بپردازند. برای مثال، اگر مشخص شود که یک بیمار افزون بر اینکه خطر بالای سرطان سینه دارد، به شدت سیگار نیز استفاده میکند؛ این امر شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد. شرکت بیمه در مورد ارائه پوشش به چنین بیمار محتاط تر خواهد بود و حتی ممکن است حق بیمه بیشتری دریافت کند.

در یک سناریوی پادآرمانشهری، شرکت‌ها موظف خواهند بود که بیماران به تمام داده‌های سلامتی خود، از جمله اطلاعات حسگرهای شخصی‌شان از ساعت‌های هوشمند گرفته تا مانیتورهای خواب، دسترسی داشته باشند. تنها در این صورت آنها تصمیم می گیرند که آیا بیمه ارائه کنند، حق بیمه بیماران را تغییر دهند یا آنها را در مورد تغییر آن بر اساس انتخاب های سبک زندگی آگاه کنند. ایجاد چنین “دکتر برادر بزرگ”ی باید توسط تنظیم کننده ها کنار گذاشته شود و در عین حال در تلاش برای حفظ تعادل بین حفظ بخشی از حریم خصوصی و ارائه مراقبت با کیفیت و شخصی باشد.

5. هوش مصنوعی در بیمه

پتانسیل هوش مصنوعی در مراقبت های بهداشتی به طور طولانی در مقالات دیگر مورد بحث قرار گرفته است. اگرچه ممکن است فکر کنید که دور از ذهن است اما این فناوری در بیمه سلامت نیز کاربرد دارد. به ویژه، می توان از آن برای بهبود عملکرد شرکت های بیمه سلامت استفاده کرد.

طبق گزارش مک کینزی، از هر ده ادعای بیمه، یک مورد نادرست است و بیمه‌گر سلامت می‌تواند مبلغ خسارت را تغییر دهد. با این حال، شناسایی این ادعاها می تواند دشوار باشد زیرا 70٪ از ادعاهای بررسی توسط کارکنان اداری، غیرعادی نشانه گذاری شدند. چنین کارهای پرزحمت و تکراری را می توان توسط الگوریتم های هوشمند برای فیلتر کردن ادعاها برای بررسی کارکنان انجام داد.

نرم‌افزار مبتنی بر هوش مصنوعی Infinx چنین ساده‌سازی جریان‌های کاری در مدیریت چرخه درآمد را برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ممکن می‌سازد. به طور مشابه، فرآیندهای راه حل پرداخت و صورتحساب حق بیمه Certifi با کمک یک هوش مصنوعی ساده می شود.

حریم خصوصی کامل یا مراقبت های بهداشتی برابر؟

مراقبت های بهداشتی امروزی از نظر مالی ناپایدار است. بیماران به آخرین نوآوری ها دسترسی ندارند و پزشکان در تلاش هستند تا با تجهیزاتی که دارند مراقبت مناسبی ارائه دهند. ما باید سیستم‌های بیمه سلامت را ارتقا دهیم تا با استفاده از فناوری‌های نوظهور انگیزه زندگی بهتری برای هر یک از ما ایجاد شود. از آنجایی که افراد بیشتری به سنسورهای پوشیدنی روی می آورند تا به آنها کمک کند زندگی سالم تری داشته باشند، این اتفاق در حال رخ دادن است.

در حال حاضر برخی از تحقیقات نشان می دهد که 55٪ از بیماران مایلند اطلاعات شخصی خود را که از طریق دستگاه های فناوری به دست می آورند با بیمه گذاران به اشتراک بگذارند. اینگونه است که شرکت های بیمه می توانند از داده های سلامت فردی بهره ببرند و کسب و کار پرخطر خود را به یک تجارت سودآور تبدیل کنند و در عین حال مراقبت های با کیفیت و شخصی را به پرداخت کنندگان ارائه دهند. با چنین رویکردی، آن دسته از شرکت‌های بیمه سلامت که از راه‌حل‌های سلامت دیجیتال استفاده می‌کنند و خدمات جهانی‌شده را ارائه می‌کنند، در آینده نزدیک موفق خواهند شد.

با چنین تحولاتی، ما باید از ایجاد یک دکتر برادر بزرگ که هر حرکت ما را تماشا می کند، به جزئیات جزئی زندگی ما دسترسی دارد و بنابراین بر تصمیمات شخصی ما تأثیر می گذارد، اجتناب کنیم. ما باید به هر قیمتی از سناریویی که در آن کسی می‌تواند آنچه که می‌خوریم، زمانی که ورزش می‌کنیم و زمانی که دراز می‌کشیم تا بخوابیم را کنترل کند، اجتناب کنیم.

بنابراین، خط مشی باید با نظارت تضمین کند که شرکت های بیمه به طور غیر ایمن به داده های ما در مورد انتخاب های سلامت شخصی ما نزدیک نشوند. در یک چشم‌انداز کنترل‌شده، گزینه اشتراک‌گذاری داده‌های ردیاب سلامت با بیمه‌گر سلامتی خود برای ترویج یک سبک زندگی سالم و در عین حال دسترسی به سلامت شخصی، تعادل سالمی خواهد بود.

پژوهشگر محمد مختاری

نوشته شده توسط دکتر Bertalan Meskó و دکتر Pranavsingh Dhunnoo

[1] این کتاب بیانیهٔ سیاسی شاخصی در رده‌ی نظام‌های تمامیت‌خواه (توتالیتر) شمرده می‌شود. ۱۹۸۴ کتابی پادآرمانشهری به‌شمار می‌آید.